2025: εφτά ερωτήματα για την επερχόμενη σεζόν (part1)

Γνώριμα πρόσωπα σε καινούρια μέρη, πιθανές ανακατατάξεις στη δυναμική των μονοθεσίων και στο βάθος…το άγνωστο του 2026: θέτουμε τα κύρια ερωτήματα για τη νέα σεζόν τα οποία θα απαντηθούν (που αλλού;) εντός πίστας…

01: πόσο γρήγορα θα εγκλιματιστεί ο Lewis Hamilton;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως η μετακίνηση του επτάκις παγκόσμιου στο Maranello ήταν το μεγαλύτερο γεγονός της φετινής offseason, παρά το γεγονός ότι ανακοινώθηκε…ένα χρόνο πριν – η καταγραφή της περίστασης στα social media έσπασε κάθε ρεκόρ στις διάφορες μετρήσεις, ενώ έγινε θέμα συζήτησης και πέραν των σχετικά στενών ορίων της F1.

Στο αγωνιστικό κομμάτι όμως, υπάρχει ένα καίριο ζήτημα: η προσαρμογή του Βρετανού σε ένα εντελώς νέο περιβάλλον, τόσο σε ανθρώπινο όσο και σε καθαρά αγωνιστικό επίπεδο.

Σίγουρα, δεν βρισκόμαστε στα 90’s (όταν ο Nigel Mansell μειονεκτούσε έναντι των ομόσταυλών του επειδή δεν ήξερε Ιταλικά), ωστόσο ο Hamilton δεν παύει να είναι ο “καινούριος”, ιδιαίτερα όταν βάλουμε στο ζύγι και την αισίως 9ετή[i] παρουσία του Charles Leclerc στο Maranello.

Ευτυχώς για εκείνον, υπάρχουν τρία γνώριμα πρόσωπα στα ανώτερα κλιμάκια της Scuderia – πέρα από τον team principal Fred Vasseur, με τον οποίον γνωρίζονται από τη F2, οι Loic Serra και Jérôme d’Ambrosio (υπεύθυνος σασί και αναπληρωτής διευθυντής αντίστοιχα) είναι «μεταγραφές» κατευθείαν από τη Mercedes, και η παρουσία τους είναι το δίχως άλλο θετική για τον Hamilton.

Σε επίπεδο μονοθεσίου τώρα, πέραν του διαφορετικού concept που εφαρμόζει η Ferrari, υπάρχει και μια άλλη «πρωτιά»: ο Βρετανός θα χρησιμοποιεί κινητήρα που δεν θα έχει το τριάκτινο αστέρι στο πλάι του.

Μπορεί να ακούγεται κάπως απλοϊκό, στην πραγματικότητα όμως πρόκειται για το ίσως μεγαλύτερο εμπόδιο αυτών των πρώτων μηνών στο Maranello. Από το ERS και τις αλλαγές ταχυτήτων μέχρι τον τρόπο που η ροπή στρέψης (αγγλιστί torque) μεταβιβάζεται στους τροχούς, ο κάθε κινητήρας έχει τον δικό του τρόπο λειτουργίας, και η εξοικείωση του οδηγού με αυτόν είναι υψίστης σημασίας, ιδιαίτερα όταν δεν τον έχει ξαναχρησιμοποιήσει.

Για να καταλάβουμε για τι επίπεδα εξοικείωσης μιλάμε, αρκεί το βίντεο στο οποίο οι Tsunoda και de Vries μαντεύουν τη πίστα αποκλειστικά μέσω του ήχου από τον κινητήρα. Προφανώς μέχρι να ανοίξει η αυλαία στη Μελβούρνη, ο Βρετανός θα έχει κάνει χιλιάδες χιλιόμετρα σε εξομοιωτή και δοκιμές – αλλά σε ένα άθλημα που μετράει και το χιλιοστό του δευτερολέπτου, ακόμα και το 0.1% μπορεί να αποβεί μοιραίο…

02: αντέχει η McLaren τον τίτλο του φαβορί;

Η περσινή πορεία της McLaren ήταν μια από τις πιο ωραίες ιστορίες των τελευταίων ετών: στους πρώτους αγώνες είχε μόλις μια παρουσία στο podium, όντας στη καλύτερη το 3ο σε δυναμική μονοθέσιο. Από το Miami και μετά, σε μεγάλο βαθμό εξαιτίας μιας τεράστιας σε εύρος αναβάθμισης –τόσο καλή που ξεπέρασε και τις προβλέψεις της ίδιας της Macca – η MCL38 ήταν στους περισσότερους αγώνες το καλύτερο μονοθέσιο στο grid.

Από εκεί και πέρα, μια σειρά από λάθη τόσο της ομάδας όσο και των οδηγών της άφησαν σχετικά ανεκμετάλλευτη τη δυναμική της: είτε μιλάμε για τις κακές εκκινήσεις του Lando Norris, είτε για τα περίφημα «papaya rules», ακόμη και για έναν συνδυασμό των δύο (βλ. το Βρετανικό GP), δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η απόδοση της McLaren σαν οργανισμός δεν άγγιξε το άριστο, ιδιαίτερα από την εκτόξευσή της και μετά – κοινώς, από τη στιγμή που μπήκε το «πρέπει» στην εξίσωση.

Είναι σε μεγάλο βαθμό κατανοητό: τη τελευταία φορά που στο Woking έκαναν όνειρα πρωταθλήματος ο Michael Schumacher ήταν ακόμη ενεργός (!), ενώ δεν μπορεί να αγνοηθεί και το γεγονός ότι σε διάστημα μερικών μηνών ο Norris είδε το στάτους του να αλλάζει από «οδηγός με μηδέν νίκες» σε «διεκδικητής πρωταθλήματος», με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Το «πρέπει» που αναφέραμε πάνω επιστρέφει φέτος, πιο δυνατό από ποτέ. Σίγουρα, μέχρι να σβήσουν τα κόκκινα φώτα η πραγματική δυναμική των ομάδων θα παραμείνει άγνωστη, ωστόσο η εικόνα των «Big 4» από πέρσι[ii] προϊδεάζει πως η ομάδα με απόχρωση papaya θα είναι αρχικά στη κορυφή του grid.

Συνεπώς, υπάρχει ένα βάρος που οφείλουν να σηκώσουν στη McLaren, από τον Andrea Stella και τον Oscar Piastri μέχρι τον Lando Norris, ο οποίος θεωρείται η αιχμή του δόρατος και – βάσει προγνωστικών και bookies – το πρώτο φαβορί για τον τίτλο. Σκηνές σαν τα περσινά GP στη Ιταλία (όταν το 1-2 έγινε 2-3 με μεγάλη ευθύνη της ομάδας[iii]) και τη Μ.Βρετανία (όπου μια πιθανή νίκη χάθηκε με ευθύνη ομάδας-οδηγών) θα κοστίσουν ακόμη περισσότερο φέτος, ιδιαίτερα εάν υπάρχει ισχυρός ανταγωνισμός…

03: βλέπουμε το «last dance» του διδύμου Verstappen-Red Bull;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Max Verstappen χρωστάει πολλά στη Red Bull. Από την άμεση προαγωγή του στη F1 (βασικός όρος της συμφωνίας μεταξύ τους) και την λίγο λιγότερο άμεση προαγωγή του στη «μαμά» RBR, μέχρι τα τέσσερα σερί πρωταθλήματα και την καταξίωση – αν ο Ολλανδός ήταν «συναισθηματικός» τύπος, μπορεί τα παραπάνω να τον οδηγούσαν στην παραμονή στο MK, ακόμα και αν η δυναμική του μονοθεσίου δεν ήταν η πρέπουσα.

Επειδή όμως ο τετράκις παγκόσμιος (πως περνάνε τα χρόνια…) μάλλον δεν είναι φτιαγμένος από τέτοια πάστα, η πιθανότητα να «ανεχτεί» μια κατάσταση σαν την περσινή, όπου η RBR ήταν σε εμφανή κάθοδο από ένα σημείο και μετά, είναι μικρή – και δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις ρήτρες ανταγωνιστικότητας που επιβεβαιωμένα είναι στο συμβόλαιό του.

Η κάθοδος δεν ήταν αποκλειστικά αγωνιστική: πέραν της πολύκροτης υπόθεσης παρενόχλησης στην οποία βρέθηκε ο Christian Horner (και η οποία επιλύθηκε με τρόπο που σηκώνει σίγουρα συζήτηση, τουλάχιστον όσον αφορά την απαραίτητη σε τέτοια ζητήματα διαφάνεια), στο Milton Keynes δεν απολαμβάνουν πλέον τις υπηρεσίες των Adrian Newey και Jonathan Wheatley, οι οποίοι μετακινήθηκαν σε Aston Martin και Audi αντίστοιχα.

Μέσες-άκρες, σκέψεις φυγής έχει εκφράσει και ο ανεπίσημος «εκπρόσωπος τύπου» του Max, ονόματι…Jos Verstappen. Άλλωστε, ο γιος του Jos έχει αναφερθεί επανειλημμένα στο τέλος της καριέρας του, δηλώνοντας πέρσι ότι παρά τα 27 του χρόνια, έχει ξεπεράσει το μέσο τ!

Εάν προσθέσουμε και τη…βουτιά στο άγνωστο που κάνει ο οργανισμός Red Bull με τους δικούς του κινητήρες από του χρόνου (με μια guest συμμετοχή από τη Ford), γίνεται εύκολα κατανοητό πως το μεταβατικό στάδιο είναι προ των πυλών, αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει.

Και με την Aston Martin, η οποία έχει όχι ένα αλλά δύο εξαιρετικά «βαριά» χαρτιά όσον αφορά τον Max (εργοστασιακή υποστήριξη Honda και τις υπηρεσίες του Adrian Newey) να περιμένει κυριολεκτικά…στη γωνία, μην εκπλαγείτε εάν σε τυχόν μέτριο ξεκίνημα της RBR, οι φήμες πάρουν την μορφή χιονοστιβάδας…

04: που ακριβώς βρίσκεται η Mercedes?

Βάζοντας στο μικροσκόπιο τους λεγόμενους «Big 4», θα δούμε ότι βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ως οργανισμοί: η McLaren είναι σε τροχιά πρωταθλητισμού και η Ferrari την ακολουθεί, ενώ η RBR προσπαθεί να βάλει φρένο στη κάθοδο η οποία άρχισε από πέρσι.

Όσο για τη Mercedes; H Merc βρίσκεται σε μια «ενδιάμεση» κατάσταση, καθώς (εκτός συγκλονιστικού απροόπτου) δεν προβλέπεται να έχει την απαραίτητη δυναμική για να παλέψει για τους τίτλους, αλλά επίσης δεν βρίσκεται και σε κάποιου είδους καθίζηση ως ομάδα.

Ας μην ξεχνάμε ότι πέρσι τα ασημί μονοθέσια είδαν 4 φορές πρώτα τη καρό σημαία, αν και η W15 ήταν ένα μονοθέσιο εξόχως ανταγωνιστικό…σε συγκεκριμένες συνθήκες – πίστες με χαμηλή θερμοκρασία και λείο οδόστρωμα – παρά στο σύνολο του καλενταριού ή έστω σε μεγάλο μέρος αυτού.

Μένει να φανεί εάν ο διάδοχός του θα είναι πιο ολοκληρωμένος – βέβαια, με το 2026 προ των πυλών, μπορεί και η ίδια η Mercedes να μην ενδιαφερθεί τόσο για το φετινό πόνημά της. Άλλωστε, έχει καλή προϊστορία σε αλλαγές κανονισμών: την τελευταία φορά που είχαμε καινούριους κινητήρες στο σπορ, η Merc έτρεχε με χαμηλότερη ισχύ^[iv] (!) στις κατατακτήριες προκειμένου να μην γίνει φανερό το μέγεθος του πλεονεκτήματός της…

…στο παρόν τώρα, φανερή είναι και η αλλαγή στο δίδυμο οδηγών της. Με τον Lewis να μην μένει πια εδώ, ο George Russell είναι πλέον ο de facto ηγέτης στο Brackley, έχοντας στο πλάι του το wonderkid Andrea Kimi Antonelli, του οποίου η πραγματικά ραγδαία άνοδος δείχνει και το μέγεθος του ταλέντου του.

Στη θεωρία, η φετινή σεζόν είναι η τέλεια ευκαιρία για τους δύο οδηγούς όσον αφορά την προσαρμογή τους – ο μεν Russell στον ρόλο του ηγέτη, ο δε Kimi στη F1 γενικά. Την ίδια στιγμή, είναι άγνωστη η δυναμική του μονοθεσίου: κανείς δεν θα εκπλαγεί εάν βρεθεί πίσω από τις Ferrari-McLaren-RBR, όπως επίσης δεν θα είναι και κάποια «βόμβα» τυχόν αναβάθμισή της σε επί ίσοις όροις διεκδικητή μέσα στη σεζόν.

Τουτέστιν, σεζόν προσαρμογής αλλά με αρκετές μεταβλητές, κυρίως στη δυναμική της: θα είναι απλά ανταγωνιστική όπως πέρσι, θα κάνει βήματα πίσω περιμένοντας τις επερχόμενες αλλαγές, ή μήπως η ομάδα που κυριάρχησε σε μεγάλο μέρος της εποχής που τελειώνει έχει έναν τελευταίο άσσο στο μανίκι;

Πηγή : f1racingnews
#F1newscy Team

[i] Προφανώς λαμβάνουμε υπόψη μας και τις χρονιές του στη Ferrari Racing Academy

[ii] Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην απόδοση – σε αντίθεση με τους άμεσους ανταγωνιστές της, η McLaren δεν έφερε ούτε μισή (!) αναποτελεσματική αναβάθμιση εντός της περσινής σεζόν

[iii] Δεν αποτελεί κάποιου είδους μομφή για την τρομερή εμφάνιση του Leclerc, απλά ο Μονεγάσκος βρέθηκε σε θέση να ορίζει τις τύχες του αγώνα επειδή η McLaren δεν έβαλε team orders

[iv] Σύμφωνα με μαρτυρία του τότε τεχνικού διευθυντή Paddy Lowe: https://youtu.be/j65L14gt19c